مهمترین نکته در مورد مصرف همه داروها این است که زیر نظر و با تجویز پزشک باشد؛ یعنی اگر پزشک تشخیص داده باشد، دارو لازم است و در غیر این صورت نه، چون قطع یا مصرف خودسرانه داروها، مشکل ساز خواهد بود.
رعایت این نکته در مورد داروهای روانپزشکی و اعصاب که از قدیم نگرانی منفی در مورد عوارضش وجود داشته ، به دقت بیشتری نیاز دارد. البته برخلاف تصور، تمام داروهای روانپزشکی، خواب آور نیستند. وزن را اضافه نمی کنند و وابستگی نمی آورند. متاسفانه خیلی از مردم ما جایی که نیاز به مصرف دارواست، مقاومت می کنند و جایی که لازم نیست دارو مصرف کنند، به توصیه و صلاحدید دیگران، دارو را استفاده و خود را دچار عوارض آن می کنند.
خواب آورها و ضد اضطراب ها، رایج ترین داروهایی هستند که خودسرانه مصرف می شوند و عوارض زیادی هم دارند. این داروها معمولا در گروه بنزودیازپین ها قرار می گیرند.آلپرازولام،کلونازپام، کلردیازپوکساید،دیازپام،اگزازپام،لورازپام و ... که مردم معمولا به توصیه دیگران خودسرانه مصرفشان می کنند، از داروهایی هستند که جز در موارد خاص، خیلی کم تجویز می شوند.
مساله این است که بی خوابی به تنهایی بیماری نیست و عارضه ای است که علامت اضطراب،افسردگی یا ... به شمار می رود پس باید برای رفع آن، علت زمینه ای برطرف شود.برای حل این مشکل هم گاهی ورزش، روان درمانی و گاهی مشاوره و مصرف داروهای ضد افسردگی لازم است.
مصرف خودسرانه برخی داروهای ضد افسردگی، خواب آور و ضد اضطراب، خیلی وقت ها نه تنها مشکل بی خوابی را رفع نمی کند. بلکه به مشکلات فرد هم می افزاید چون این داروها فقط برخی علایم ظاهری را رفع می کنند درحالی که دلیل اصلی همچنان وجود دارد و پا برجاست.
متخصصان هم ابتدا سعی می کنند علت اضطراب یا افسردگی را پیدا و آن را برطرف کنند و بعد دارو تجویز می کنند، مهمترین عارضه داروهایی مثل آلپرازولام که مصرف خودسرانه آن خیلی رواج دارد، وابستگی است، اما نه به این معنی که داروی بدی است؛ مصرف آلپرازولام برای رفع اضطراب های شدید، به صورت کوتاه مدت، خوب است اما به شرطی که با تشخیص و تجویز پزشک باشد. در غیر این صورت، وابستگی را در پی خواهد داشت. تاکید می کنم هر دارویی زیر نظر پزشک فقط برای مدتی معلوم، مورد نیاز است و بدون تجویز پزشک ، حتی مصرف یک استامینوفن ساده هم ضرر دارد؛ چه استفاده خودسرانه و چه قطع خودسرانه آن.