می‌توان مسائل زندگی مشترک را به 4 دسته تقسیم کرد؛ مسائل عاطفی (عشق و علاقه‌ای که بین زن و شوهر وجود دارد)، مسائل فکری و شناختی (به چه موضوعاتی فکر می‌کنند؟ تحصیلات، خانواده، فرهنگ و...)، روابط زناشویی و مسائل اقتصادی.
یکی از مهم‌ترین بخش‌های خانه که زن و شوهر لحظاتی را فقط با هم می‌گذرانند، اتاق خواب است. با توجه به روال زندگی‌های امروزی و اینکه هر 2 معمولا شاغلند و در طول شبانه‌روز چند ساعت همدیگر را می‌بینند، مخصوصا اگر فرزند داشته باشند، اتاق خواب، تنها مکان خلوت این 2 نفر است؛ جایی که می‌توانند در آن با هم صحبت کنند.
ما خیلی وقت‌ها توصیه می‌کنیم پدر و مادرها صحبت درباره بچه‌ها را به شب و زمانی که در اتاق خواب تنها هستند و بچه‌ها خوابیده‌اند، موکول کنند بنابراین مهم است که محل خواب بچه‌ها در اولین فرصت ممکن از پدر و مادر جدا شود؛ مگر در مواردی که واقعا آنقدر خانه کوچک است که اتاق خواب ندارد.
علت این تاکید، حریم و محل خلوت بودن اتاق خواب برای همسران است و آنها می‌توانند درباره هر 4 مساله مربوط به زندگی مشترک که درباره‌اش صحبت کردیم، با هم گفت‌وگو کنند.
معمولا در کشورهای اروپایی و آمریکایی، زن و شوهرها در رختخواب مطالعه می‌کنند و ساعتی را قبل از خواب در این محل به کارهای شخصی اختصاص می‌دهند و علاوه بر موضوعات فکری و شناختی و مثلا صحبت درباره تربیت و مسائل فرزندان، کار، اختلاف‌نظرها و... در مورد مسائل اقتصادی هم ممکن است صحبت کنند. روابط زناشویی هم در این مکان برقرار می‌کنند و حتی درباره عشق و علاقه‌ای که به هم دارند نیز می‌توانند در این حریم صحبت کنند. البته این فرهنگ در کشور ما کمتر دیده می‌شود و بهتر است فرهنگ رفتن به اتاق خواب و انجام کارهایی مثل مسواک زدن با هم، لباس عوض کردن و... را یاد بگیریم و بدانیم بهترین زمان برای رسیدگی به مسائل مربوط به هر 2 نفر در وقت خواب است و خوابمان را آرامش‌بخش می‌کند.
هر فردی برای خوابیدن، الگو و عادت‌های خاصی دارد و با توجه به این عادت‌ها، ممکن است زن و شوهر حتما نتوانند خیلی نزدیک به هم بخوابند ولی می‌دانیم خوابیدن کنار فردی که به او علاقه داریم و احساس امنیت و آرامش در ما ایجاد می‌کند، شنیدن صدای نفس‌هایش و تماس بدنی با او، در داشتن خواب آرامش‌بخش تاثیر مهمی دارد.
حال اگر یکی از این افراد، افسردگی یا اضطراب یا به هر دلیلی اختلال خواب داشته باشد و مثلا خروپف کند، می‌تواند روی خواب دیگری تاثیر منفی بگذارد و باعث می‌شود همسران محل خواب خود را جدا کنند. وقتی در زوج‌درمانی به این مساله بیشتر دقت می‌کنیم، پی می‌بریم یکی از طرفین یا هر 2 به دلیل اختلافات زمینه‌ای و دلخوری‌ای که دارند، خروپف، تکان خوردن در خواب و... را بهانه می‌کنند تا کمتر کنار دیگری باشند و اعتراضشان را با این کار نشان می‌دهند.
این اتفاق با تولد فرزند هم می‌افتد، در حالی که پدر و مادر باید حتما کنار هم بخوابند تا به فرزندشان بفهمانند هیچ‌کس نمی‌تواند آنها را از هم جدا کند اما متاسفانه بچه‌های این دوره و زمانه، عادت کرده‌اند در تخت پدر و مادر بخوابند. دیر خوابیدن بچه‌ها هم خیلی وقت‌ها فرصت را از پدر و مادرها می‌گیرد که در روند خوابشان تاثیر می‌گذارد.
وقتی یکی از همسران دچار افسردگی و اضطراب باشد، باعث اختلال خواب می‌شود. مخصوصا اگر خیلی دیر به خواب رود، کابوس ببیند و در خواب ناله کند، مدام از خواب بپرد و غلت بزند، در خواب همسرش تاثیر می‌گذارد ولی در عین حال باعث می‌شود پی ببرد که مشکلی وجود دارد. ما معمولا در مشاوره‌ها از طرفین می‌پرسیم می‌دانید همسرتان چطور می‌خوابد و حواستان به او هست؟
معمولا زن و شوهرها دانستن چگونگی خواب، بدخوابی و بی‌خوابی را نشانه توجه یا بی‌توجهی به خود می‌دانند زیرا وقت خواب، یکی از خصوصی‌ترین زمان‌هاست که فقط کسی که همبستر و نزدیک‌ترین فرد به شخص است، از چگونگی آن مطلع می‌شود، پس اگر فرد مشکلی را از همبستر خود مخفی کند، او با دیدن خواب ناآرامش می‌تواند کشف کند اتفاقی افتاده است. بیدار شدن در صبح و دیدن چهره همسر به‌عنوان اولین چهره در روز و پرسیدن از چگونگی خواب و برخاستن در یک زمان هم از نظر روانی اهمیت دارد و به صمیمیت زن و شوهر کمک می‌کند. به طور کلی، خوابیدن کنار هم به صمیمیت زن و شوهرها کمک زیادی می‌کند و یکی از نشانه‌هایی که همسران برای درک اینکه زندگی خوبی دارند یا نه، بیان می‌کنند، کنار هم خوابیدن یا نخوابیدن و یکسان شدن عادت‌های خواب و تطبیق دادن خود با آن است. در زندگی‌های امروزی، زن و شوهرها فقط 7-6 ساعت در اتاق خواب کنار هم هستند و این زمان حتی اگر در خواب باشند، خیلی مهم است.
مخصوصا خانم‌ها چون خیلی به ابراز احساسات علاقه‌مند هستند، اینکه طرف مقابلشان بی‌توجه به آنها به اصطلاح رویش را برگرداند و بخوابد، نشانه بی‌تفاوتی تلقی می‌کنند و این کار را اوج بی‌توجهی، بی‌احترامی و بی‌محبتی می‌دانند. خیلی وقت‌ها از خانم‌ها یا آقایان می‌شنویم که چون به هر دلیلی هنگام خواب از همسرشان جدا بوده‌اند، مثلا آقا سرکار شیفتی است، خواب خوبی نداشته‌اند.
از طرفی، اختلاف بین زن و شوهر بیش از هر زمانی، خود را در رختخواب نشان می‌دهد.
خانم‌هایی هم که اختلاف و رنجش طولانی‌مدت از همسرشان دارند، از برقراری تماس فیزیکی با او خودداری می‌کنند، زودتر به رختخواب می‌روند و خود را به خواب می‌زنند. مرد هم سرش را در اتاق نشیمن به تلویزیون گرم می‌کند و از تنها ماندن با همسر، ابا دارد.
اما این روش بسیار نادرست است که به جای حرف زدن، مخالفت خود را با موضوعی یا اختلاف‌نظرمان را با همسرمان با این رفتارها نشان دهیم.
اصلا یکی از مهم‌ترین مشکلات در فرهنگ ما، مردانی هستند که در اتاقی دیگر پای تلویزیون خوابشان می‌برد و صمیمیت بین خود و همسرشان را با این کار از بین می‌برند.
حتی بوی سیگار و بوی عرق بدن هم در خواب همسر تاثیر دارد و در او احساس منفی ایجاد می‌کند. و سرانجام اینکه، خوابیدن فردی که اختلال اضطرابی، افسردگی و... دارد در کنار همسری که به او علاقه‌مند است، می‌تواند باعث آرامش او شود و احساس امنیت کند. احساس امنیت و آرامشی که یک مرد به همسرش می‌دهد و احساس عاطفه‌ای که از خانم‌ها به مرد منتقل می‌شود، در خواب آنها تاثیر دارد.
البته نمی‌توان گفت اختلال اضطرابی با خوابیدن کنار فرد موردعلاقه درمان می‌شود ولی کیفیت خواب فرد مبتلا را ارتقا می‌دهد.
آرامشی که زن و مردی که به هم علاقه دارند در زمان خواب کنار هم تجربه می‌کنند، می‌توان به آرامش یک کودک درآغوش مادرش تشبیه کرد.